Huiselijke poëzie

H. Tollens Cz.
Volkslied

Wien Neerlands bloed in de aders vloeit

van vreemde smetten vrij,

wiens hart voor land en koning gloeit,

verheff' de zang als wij:

hij stell' met ons, vereend van zin,

met onbeklemde borst

het Godgevallig feestlied in

voor vaderland en vorst.

De Godheid op haar hemeltroon

bezongen en vereerd,

houdt gunstig ook naar onze toon

het heilig oor gekeerd:

Zij geeft het eerst, na 't zalig koor

dat hoger snaren spant,

het rond en hartlijk lied gehoor

voor vorst en vaderland.

Stort uit dan, broeders, eens van zin,

die hoog verhoorde kreet;

hij telt bij God een deugd te min

die land en vorst vergeet;

hij gloeit voor mens en broeder niet

in de onbewogen borst

[p. 141]

 

die koel blijft bij gebed en lied

 

voor vaderland en vorst.

 

 

 

Ons klopt het hart, ons zwelt het bloed

 

bij 't rijzen van die toon:

 

geen ander klinkt ons vol gemoed,

 

ons kloppend hart zo schoon:

 

hier smelt het eerst, het dierst belang

 

van alle staat en stand

 

tot één gevoel in de eigen zang

 

voor vorst en vaderland.

 

 

 

Bescherm, o God! bewaak de grond,

 

waarop onze adem gaat;

 

de plek, waar onze wieg op stond,

 

waar eens ons graf op staat.

 

Wij smeken van uw vaderhand

 

met diep geroerde borst

 

behoud voor 't lieve vaderland,

 

voor vaderland en vorst.

 

 

 

Bescherm hem, God! bewaak zijn troon,

 

op duurzaam recht gebouwd;

 

blink' altoos in ons oog zijn kroon

 

nog meer door deugd dan goud!

 

Steun Gij de scepter die hij torst,

 

bestier hem in zijn hand;

 

beziel, o God! bewaar de vorst,

 

de vorst en 't vaderland.

 

 

 

Vanhier, vanhier wat wensen smeedt

 

voor een van beide alleen:

 

voor ons gevoel, in lief en leed,

 

zijn land en koning één.

[p. 142]

 

Verhoor, o God! zijn aanroep niet

 

wie ooit hen scheiden dorst,

 

maar hoor het een, het eigen lied

 

voor vaderland en vorst.

 

 

 

Dring' luid vanuit ons feestgedruis

 

die beê uw hemel in:

 

bewaar de vorst, bewaar zijn huis

 

en ons, zijn huisgezin.

 

Doe nog ons laatst, ons jongst gezang

 

die eigen wens gestand:

 

Bewaar, o God! de koning lang

 

en 't lieve vaderland.