wanneer deze reis voorbij is. Vandaag gaan we eerst onze tassen zetten bij mijn mami en papi. Daarna gaan we naar het strand. Vanavond gaan we naar Saliña om te kijken naar de mooie auto's en te genieten van de muziek op straat. Bini yu, Kom op, ik heb er echt zin in!’
Papa Jason moet lachen om het enthousiasme van Nadine.
Papa: ‘Kom Tesla, Nadine staat te trappelen om ons haar eiland te laten zien. De vakantie is begonnen.’
Buiten het vliegveld staat de moeder van Nadine, mami, al te wachten. Ze geeft hen een stevige brasa en binnen no time zoeven ze door het verkeer, op weg naar haar het huis van mami en papi.
Mami: ‘Papi is thuis gebleven, want hij maakt een lekkere carni stoba voor je klaar.’
Nadine: ‘Hmm..., papi's stoofschotel is de heerlijkste in de wereld. Carni stoba is een stoofschotel met vlees erdoor. Zalig.’
Mami: ‘Ja, en we eten het met funchi.’
Tesla: ‘Wat is funchi?’
Papa: ‘Dat is wat de meeste Antillianen eten in plaats van rijst. Het is een stevige massa van gekookt maismeel. Mami, klopt het dat het van zichzelf weinig smaak heeft?’
Mami: ‘Ja Jason, bon bon, heel goed. Funchi heeft van zichzelf weinig smaak. Daarom is het heel geschikt om met de stoofschotel gegeten te worden.’
Tesla: ‘Ik kan niet wachten. Mijn buik knort al. Die stoba klinkt lekker’
Nadine: ‘Stoba... Je eerste woordje in het Papiamentu, yu. Netjes!!’
Tesla voelt zich erg trots. Ze gaat haar best doen zoveel mogelijk woorden te leren. Dan kan ze thuis haar vriendinnen tonen dat ze echt naar Curaçao geweest is. Na een hartelijk welkom door papi, gaan ze aan tafel. De radio staat aan en ze horen de omroeper spreken over de tambú.
Mami: ‘Dat mogen jullie niet missen.’
Auteursrechtelijk beschermd
