Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon
(1624)–Jan Sijwertsz Kolm–
AuteursrechtvrijOp-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst
[Folio T3r]
| |
Nae-ghezonden Refereyn tot Dancksegginghe.O Reyne Levens Ionst, o Eerbaer vrome Lieden,
O rijck-begaefde Volck in Wetenschap vermaert,
Hoe kan ick ydel vat soo teer als broossche Rieden,
Daer niet groots is by my voor dancbaerheyt aenbieden,
Ick houde my verplicht, doch in't voldoen beswaert,
Datter maer weynigh Lof ten recht mocht zijn verclaert,
So waer 't hert wat gherust, kond' ick maer toe commen,
Dat met beleefdigheydt d'Eere mocht zijn bewaert,
Ick soude selve my wel en gheluckigh nommen,
Kond' ick van veele een maer uwer daden rommen,
Die ick hebbe ghesmaeckt, ghevoelt met lust aenschout,
Wesend' in Ouderdom tot veel Jaren en kracht verflout,
'T hert zou met Levens Ionst ghelaeft zyn en bedout,
Doch met vermetentheyt heb ick't niet onderwonden,
Maer door een goet ghemoet eenvoudigh my betrout,
V lofbaer daden zoet en can ick niet vermonden.
Vermonden can ick niet u soete groote daden,
Die ick met lust aensagh wesend' in Pincxter-Feest,
Myn verlanghende hert en kond' ick niet verzaden,
Jae als ick't zegghen dorst, 'twas als doen vol ghenaden,
Van hoogh beneden quam den troostelicken gheest,
Welcke met wonder groot aenzaghen minst en meest,
En hebben over sulcks die wonderen ghepresen,
Oock waren dan als nu spotters die onbevreest
Hebben sulck wonder veroordeelt en verwezen,
Doch ick ziende den Bergh Helicon op gheresen,
Waer van die Maeghden schoon als quamen af ghedaelt,
Elck met haer gaven ryck vruchtbaerigh uytghelesen
Was om vinden den Wech voor hun die zyn verdwaelt,
'tHeeft myn koele ghemoedt In Liefd' groeyend' doorstraelt,
Welck sulcke heymenis gheensints en kan doorgronden,
En om dan myne schult u niet kan zyn betaelt,
V Lofbaer daden zoet en can ick niet vermonden.
| |
[Folio T3v]
| |
'T is waer, ick heb wel meer u Camer schoon betreden
Met vroom gheselschap soet waerdigh in Konst gheacht,
Welcke veele van haer in't graf rusten beneden,
En ick (de Heer zy danck) ben ghespaert noch op heden,
My heught daer was van u seer Const-rijck'lijck ghewrachht,
Oock stichtelijck ghespeelt, d'aenzienders tot aendacht,
En lieff'lijck reyn vermaeck seer aenghenaem ghezonghen,
'Theefter veele verheught van Constenaers gheslacht,
Maer dese leste Feest en can met mondt en tonghen
Ruchtbaer niet zijn ghemaeckt, zoo heeft den lust ontspronghen,
In't aenzien van sulcks all' ontsteken was 'tghemoedt,
Of wel de oude Slangh' den staert krom heeft ghewronghen,
Och't was vreughdigh om zien om t'over-mercken soet,
Ja Ziel en Lichaem can daer door werden ghevoet
Door haer die zijn belast onder 'tpack haerder zonden,
Rethorica ter Eer, de Maeghden voor een groet,
V Lofbaer daden zoet en can ick niet vonden.
Prince.
U zegh ick Lof en danck Prinslijcke Eerbaer Helden,
Die my, en veel met my, veel goets hebben ghedaen,
U lofbaer daden soet en kan ick niet verghelden,
Maer late Fama sulcks door Hemels-lucht vermelden,
Of wel 'tLichaem hier sterft, nimmermeer sal vergaen,
Maer dijn luchtenden glans soo langh als Zon en Maen,
Met de schoon Sterren claer gheduerigh sullen luchten,
U (zegh ick) die onlanghs so vriend'lijck hebt ontfaen
Veele uwer Minnaers, om wesen vry van suchten,
Waer ick de minst of ben, maer smaeck de soete vruchten,
Die ick in't hert voor Schat (hoop' ick) bewaeren sal.
Hier meed' Vrienden de Heer voor alle noodts-gheruchten
Wensch ick dat hy u voorts te saem wil sparen al,
Eyndelijck nemen op in zijn liefste ghetal,
Daer de volcomen vreught oneyndigh wort bevonden,
Maer denckend' in 'tghemoet, so ick u Godt beval,
V Lofbaer daden zoet en kan ick niet vermonden.
Noyt Klerck vol-leert. Onder't Woort: In Liefden groeyende. |
|