Kinderversjes

[p. 73]

Dom varkentje.

Varkentje ging op het ijs;
't was van Varkentje niet wijs;
‘want,’ zei Moeder, ‘kindlief, heusch,
eer je 't weet lig je op je neus!’





Eerst ging 't glijen o zoo goed!
Varkentje kreeg steeds meer moed;
't gleed de langste baantjes af,
tot op eens, - daar lag het, paf!

[p. 74]

 

Varkentje lag op het ijs;

 

Varkentje deed ook niet wijs;

 

't kwam bij moederlief terug,

 

krom van pijn in poot en rug.

 

 

 

‘Kwajong,’ zei Moeder boos,

 

‘sta nu maar niet te drenzen,

 

en laat voortaan het ijs

 

maar over aan de menschen;

 

die kunnen vrij zich wagen

 

op nòg zoo gladde baan:

 

die leerden van bun prille jeugd

 

op de achterpooten gaan!’