Verzen

[p. 217]

CXXXIII.

Gij zult niet met een kroon op 't hoofd in 't Rijk

Der Lettren zitten na uw dood, verdwaasden,

Gij knutslaars ijdlijk, die alleen maar aasden

Om eens te zitten, niet voor 't Volk, te prijk

Voor boeren, die dan zouden zeggen: ‘Kijk,

Dat 's óók een knappe dichter, maar 'k bereik

Er niets van, met mijn dom hoofd, 't zijn verraasden,

Die liever zorgen moesten dat zij kaasden.’

O allen gij, die meent te zijn een dichter,

Maakt toch u-zelf een aantal ponden lichter

En weet wel dat onze echte kunst slechts daar staat,

Waar zij oprecht fier op haar beenen waar staat,

Weet toch dat Uw taal slechts in mijn hand 's veilig,

Wijl Zij slechts in mijn hart is heilig, heilig.