Bloed in de sneeuw. Karelisch front, februari-juni 1943

[p. 16]

Bevrijde jeugd

Wij hebben veel gezien - veel onrecht, zorg en tranen,
wij hebben uitgebluschte oogen diep doorschouwd,
toch kwelt de haat van hen die ons verdoemden wanen.

Een reedloos blinde haat! - Vergrijsd en als uit hout
den kop gegroefd, zit vóor ons een der veteranen,
misnoegd dat onze jeugd haar nieuwe wegen bouwt.

Dat hij ons haat - juist hij niet mée kon met de vanen,
die straf staan in den wind - juist hij die moe en oud,
gebroken werd, stemt bitter, nu de half vergane

verdorven wereld, die zijn arbeid heeft geknauwd,
in ons haar vijand vindt: wij die tot hardheid manen,
rukken den voorhang af en 't zware dak van goud.

Geef ons de hand! - Wij zien de weig'ring in zijn oogen,
wij zien hoe zich zijn hand met d' andre samenvouwt,
hoe star hij denkt: men heeft mij àl te vaak bedrogen.

Wij gaan en vragen enkel: wie heeft hieraan schuld?
- hij vreest de warmte die ons, strijders, heeft bevlogen,
hij kàn niet door de schaduw die zijn leven vult.

Wij: éen met onze jeugd - hij: een der veteranen,
die doof voor onze stem zijn vroeg're meesters duldt
- zoo zijn w'elkander vréemd. Mijn God, aanzie de vanen

en leid uit duist'ren haat ons volk op lichter banen.