Volledige werken. Deel 13

De werkman bij zijn dood kind.

Daar ligt gij nu, mijn arme Frans!

Met de oogen zonder vuur of glans,

Met bleeke en ingevallen wangen,

o Vrouw! ik voel mij 't harte prangen:

Waarom ontnam hem God ons toch,

Onschuldig, blank van harte nog

En rein als 't eerstgeboren lam...

- Is 't daarom dat de Heer hem nam?

o Vrouw, gedenk gij nog den stond,

Toen God hem op de wereld zond

En u tot blijde moeder maakte...

O, weet gij nog, hoe 't hart ons blaakte,

Bij 't hooren zijner zwakke stem!..

Ik zoende hem en u met hem,

Een engel scheen hij in mijn oog:

- Is hij het thans bij God omhoog?

En dan, wen hij den eersten trêe

Hier in de kleine kamer dêe,

Zich uit mijn arm wist los te maken,

Om wagglend tot uw schoot te naken,

En u weêr losliet, om terug

Naar mij te tripplen, snel en vlug.

[p. 180]

 

Te storten op mijn boezem neêr...

 

- Rust hij nu eeuwig bij den Heer?

 

 

 

En dan, wanneer hij, drie jaar oud,

 

Zijn schuldeloozen blik zoo stout

 

In ieders oogen durfde sturen,

 

En zoo verstandig rond kon gluren...

 

En, vroeger, wen ik 't eerste woord

 

Van zijne lippen heb gehoord,

 

Dien vadernaam, dat zacht geluid...

 

- Spreekt hij thans schooner woorden uit?

 

 

 

Hij was zoo kloek, zoo sterk van leên,

 

Zoo levendig, zoo vlug! Het scheen,

 

Hij kon gezondheid ons verkoopen.

 

Wat dorst ik schoone dingen hopen!

 

Ik zag hem aan mijn zij' reeds staan,

 

Als vlijtig werkman voorwaarts gaan,

 

En baas eens worden!.. o Mijn God!

 

- Heeft hij hierboven beter lot?

 

 

 

Ik stelde mij nog meerder voor...

 

'k Zag met de maagd, die hij verkoor,

 

Hem in een zalig huwlijk leven;

 

'k Zag reeds zijn kindren rond ons zweven;

 

Ik zag ons huisgezin vergroot...

 

't Was slechts een droom! - Daar ligt hij dood,

 

En morgen rust hij in het graf:

 

- De Heer ontnam wat Hij ons gaf.

 

 

 

O Vrouw, 'k eerbiedig Gods bevel,

 

Ik weet: al wat hij doet is wel...

 

Doch 't is een droevig, aaklig scheiden,

 

Hij was zoo wel hier bij ons beiden;

 

Hij was ons als een vreugdebron

 

En van ons leven als de zon...

 

Gij hebt geen kind meer! ik, geen zoon...

 

- Ja toch, in Godes eeuwge woon!..