Verzameld werk. Deel 3

[p. 1332]

Halo!

De maan zond al haar kindertjes uit

Om rond haar rok te dansen;

En al de kindertjes zongen luid,

Gekleed in iris-glansen:

Halo! Halo!!

Moeder de Maan, die ziet zoo bleek!

Halo! Halo!!

Wij laten haar stil in den steek!'

Toen is de maan aan 't weenen gegaan;

De kring der kindren werd kleiner.

Ze hebben geen danspas meer gedaan,

Maar riepen: Moeder, we zijn er!

Halo! Halo!!

Ween niet moeder, dat doet ons pijn!

Halo! Halo!!

Wij moeten bij moeder zijn!'

Toen lachte de maan en gaf ieder een plooi

Van 't zilveren kleed en heel verre

Klonk over de wei van azuur, zoo mooi

Bebloemd met de bloeiende sterren:

Halo! Halo!!

Moeder de Maan, die is er weer blij!

Halo! Halo!!

Van Moeder de Maan zijn wij!'