Verzameld werk. Deel 3

Scheppingswoord.

En tot de werelden, die sliepen, sprak Ik: ‘Dáar!’
en wees hun plaats te midd' der wijd-oneinde,
diep-leêge ruimte'; en vèr en heinde
klonk regelmatig 't ruischen van de schaar

ontzagbre bollen, die, de sterren zijnde,
wit-gloeiend rolden en de ruimten klaar-
van-licht doorvolden tot een wonderbaar
geheel van weêrgalooze glorie. Mèt omlijnde

'k in vaste wetten gansch den trotschen stoet
van fonkelende zonnen, die nog vlieden
in lange ellipsen, tot 'k Mijn hand, éens, dalend strek

en hun gebied te zinken in den vloed,
waaruit 'k ze schiep, - waarin ze zullen zieden,
tot 'k voor een nieuwen mensch een nieuwe wereld wek.