Verzameld werk. Deel 3

[p. 1269]

Liefde.

Ik sprak tot haar en zij tot mij; ‘Wij beiden
beminne' elkander, niet om zingenot
doch om de Liefde, die bestaat uit God;
wij zullen minnen, tot de dood komt scheiden.’

't Was lente', als we in liefdevol verblijden
van weeldetoekomstdroom zoo spraken tot
elkander van 't ons-beiden bindend lot,
en dat we in stilte liefdetranen schreiden.

De lente vlood, de gaarden werden groen,
waartusschen roode en gouden vruchten blonken.

In eigen hof, omrankt van blond festoen,
zat blij de Moeder; stamelklanken klonken.

Wij zagen rozen van jong leven bloein
en dankten God, van oudervreugde dronken.