Verzameld werk. Deel 2

[p. 996]

Aan een laatste gedicht

Het regent in de trompetten
en de bekers worden nat.
Die regen is te betten,
maar de hele stad
met al haar muziek van regen
op schoorsteen, dak en plat
is mij toch ongenegen
en ik zeg haar dat!
Het protest van achter de lagen
wolken laat zich niet zien.
De zon kan zich niet meer verdragen,
stikt in olie en benzine.
Er is in dit al maar één puntje licht:
ik sterf in mijn laatste gedicht.