Verzameld werk. Deel 2

[p. 974]

Kerstlicht

Een al maar groter licht,
dat steeds moeilijker alleen kan reizen,
vraagt mij een klein gedicht
om te bewijzen,
hoe ver ik in de harp kan gaan
en waar ik misschien nog stil kan staan.

Dat gaan in de harp, dat is muziek
en daarin wil ik gaarne wandelen,
maar een plaats van stilstaan is een antiek
stuk rust, dat ik niet meer kan verhandelen.
Verhandelen kan mijn hart niet meer,
de gang ervan werd trager en bleef toch snel...
Ik werd met de jaren al meer de heer
van een groter rijmenspel,
ook al worden mijn kleine verzen gemeten
met allures van hemelbreedten
naast de grote woord-etablissementen,
die ik schreef aan een groter vleugel gezeten
uit mijn mal- en wel- contenten.
Want dit is de reden van vele kunst,
het licht te handelen zoo breed en zo
dat Kerstmis blijft de grootste Gunst
voor een zieke dichter achter zijn bureau.

Met Kertmis komen weer vele namen
in trouw gedenken en dichten samen
en luister maar goed: zij zingen ook
niet van veel wetenschappen, die straks rook
blijken, neen, van hun onvergankelijk: Amen!!!