Verzameld werk. Deel 2

Aan Anton van Duinkerken

bij zijn 60e verjaardag op 2 januari 1963.

Vaak heb ik U gehoord,
maar nooit gezien
en daarom zal Uw naam me een landschap blijven.
Een heilige zonder h gaat in dit landschap voor.
Let ook hij, hoe zijn lieve zieken morren
en of hij is hun eenigst oor?
Dan komt het duin, genegen naar de zee,
daarna de kerken, altijd minstens twee.
Een landschap, dat nooit kan verdorren!

Mijn zicht in nood maant mij tot sparen,
ik moet wel met de minste letters schrijven.
A.v.D., welaan, nog vele goede jaren!
ook al zal Uw naam me steeds een landschap blijven!!!