Verzameld werk. Deel 2

Trio van de kunsten voor de nacht van de heilige geboorte

Een penseel vol slapende oogjes en lipjes,
een pen vol krullend haar,
een piano vol hoge sterren-stipjes
kwamen om die tijd weer bij elkaar.

Glimlachend stonden zij zo te kijken,
toen vroeg een van de drie: is het gebeurd?
Het penseel gaf het eerst de innige blijken,
van wat het had gekleurd.

De pen schreef als steeds haar haaltjes en lijntjes,
maar letters zijn ook krullen van oor tot oor.
Het Kindje begon weer te leven en fijntjes
keek het van tussen de krullen door.

De grote piano, naast kleine penseel
en pen een firmament, deed nu zijn best
voor de faam van zijn wereldmerk met ras gespeel
en sprong van Mont Blanc naar Mount Everest.

Zijn ‘Ere zij God in den Hoge’ steeg en steeg,
er waren blijkbaar ook tonen zonder snaren
en toen hij na de laatste maat bevallig neeg,
wilde het applaus van de sterren niet bedaren.

[p. 939]

 

Het penseel greep de pen om de hals, als bevlogen

 

dansten zij de Ronde van de Heilige Nacht

 

en zongen met de piano: ‘Ere zij in den Hoge

 

het Kindje, dat ons weer heeft saamgebracht!’