Verzameld werk. Deel 2

Bomenpost

Vannacht heb ik mijn raam opengedaan
en ik zag de bomen vol groene brieven staan.
Er stond ook iemand te lezen,
iemand zo lang als een stam,
en die er brieven in zijn vingers nam.
Wie mocht het wezen?
Het rook niet direct naar vrouwen,
als wel naar katten in de struiken.
Toch had het mijn vertrouwen
en terwijl ik zo stond te ruiken
hield hij vingers in de vorm van een v
en wenkte mij: kom mee!
Dat heb ik maar liever niet gedaan:
nieuwsgierigheid is niet mijn vak,
ook niet naar groene brieven aan boom en tak.