Verzameld werk. Deel 2

[p. 911]

Démasqué

In zijn onschuld zat een peperkoeken jongen
naast een peperkoeken meisje in een zaal.
Zij spraken eerst, vertelden toen en zongen
als steeds en overal 't gelijk verhaal.

Toen vroeg het peperkoeken meisje: ‘ken je fluiten?’
Dat is wat elk verhaal zo illustreert.
De peperkoeken jongen zei: ‘ik ben van buiten
en heb dát fluiten nu juist niet geleerd.’

‘Ben je zo'n kenner van de blauwe luchten
en zulk vereerder van de vlinderkoningin?
Dan moet je voor mijn zenuwliedjes vluchten,
want ik ben, onverkleed, een zwarte spin.’

‘Dan ben je juist het wezen, dat ik zoek!’
Ik dacht al lang: je bent geen peperkoek!’