Verzameld werk. Deel 2

[p. 850]

Gezicht van kinderschrik

Haast zeventig jaren! Mij
wil een werkelijkheid van banken
in een park omringen.
De bloesembomen zijn al lang voorbij.
De bos- en andere ranken
willen niet meer zo zingen
in de wind.
Op al die banken zit maar één kind
en kijkt om het andere ogenblik
van onder zijn schedeltje, als ik,
naar mijn gezicht van Kinderschrik.