Verzameld werk. Deel 2

[p. 838]

1956

Dat bedje

Ik heb mijn stengel naar de sterren
en klim er ieder avond in
met mijn groen lampje naar het verre
groenere bedje, waarmede ik de nacht begin.
Ik hoor mijn klimmen musiceren,
al naar ik dieper in de hoogte dring
en laat de bladeren van mijn schoenen leren,
hoe ik het voorspel van mijn nachtrust zing.
Nu ben ik weg... geniet in warme dromen,
wat ik van 't wezen der dingen weet.
Morgen dicht ik alles wat me is overkomen,
maar... vraag mij nooit, hoe mijn bedje heet!