Verzameld werk. Deel 2

Olifant en palankijn

Die zwarte olifant studeerde lang
in een stoomcaroussel voor hoger onderwijs
en hield in zijn trage, voorname gang,
zich staande in zijn groot leed, dat zwarte grijs
van zijn slurf tot aan het slot van zijn staart.
Zijn ivoren tanden en witte tenen
volgens zijn oer-eigen aard
troosten hem wel, maar niet te veel.
Het was om dat diepe rood, blauw en geel,
dat hij dat palankijn op zijn rug ging dragen
en niet over de ideeën van de drijver wou klagen,
want die wist hem sociaal te aaien,
meer dan hij prikte hem over zijn bonte hoed.
Ook olifanten doet dat altijd goed,
mits zij met dat palankijn maar niet te zeer gaan draaien.