Verzameld werk. Deel 2

[p. 684]

Lekker bang zijn

Weer lig ik in een bed van porcelein
te staren naar een zich motoriserend behang.
Daarachter moet een revolvers-waaraan-schurken zijn,
ik word weer kind en bang.
Kon ik de stilte nu maar verscheuren
en vond ik de fopspeen van een klarinet!
Niets kon mij meer gebeuren,
de muziek heeft mij al zo vaak gred.