Verzameld werk. Deel 2

[p. 666]

Passante

Zij doet haar lippen in een fluit
en toont ze zo aan de zon
als kleine klok van lak geluid
uit een binnenste van carton.
Ik tel de knoopjes van haar kleed,
vermenigvuldig die met de vonk
van waan en trots, waarvan niemand weet
waarom men ons dit schonk.
Ik tel de pasjes van haar gang
en deel ze door zonnelicht,
maar krijg er geen vreugde uit, alleen een lang
oninteressant gezicht.