Verzameld werk. Deel 2

[p. 663]

Onding

Onder de groene bladeren krijgen
de gestalten nog eens de ronding
van een begeerte,
en binnen het schaduwlila-zwijgen
trilt nog eens in de palmen van mijn handen,
of nog een keer te
meer, het verlangen naar de wanden
van een jong dier der andere kunne.
Kan ik mij deze verhoging van temperatuur
nog wel gunnen?
Ik ben niet meer het vroegere stukje natuur,
maar daarom noem ik mij
ook glimlachend: onding,
en denk er even onzin bij.