Verzameld werk. Deel 2

In Memoriam

Toen de man van Robinia was heengedragen
in de blauwe coulissen van een eeuwigheid,
bleef Robinia alleen.
Die dag dacht ik veel aan de zomerse dagen
met de sliert rook van een veldbrand er door heen
boven klaprozen rood in het ruisend koren
en van parochietoren tot parochietoren.
In die tijd hadden wij het zonder kind gedaan,
nog zie ik het beeldje van haar meisje voor mij staan.
Had zij, als zij sindsdien voor mij was blijven leven,
mij wel de gemeenschap van een kind kunnen geven?