Verzameld werk. Deel 2

[p. 648]

Einde van al het schone

Ik heb niets meer te zeggen.
Ik weet niets meer te doen.
Niets meer te overleggen
met bloemen, lucht en groen.
De vlinders zijn nog vol botjes,
de rozen zijn nog gespierd
en de costuumpjes van de motjes
wemelen van ongediert;
maar ook onze nagels om te krabben zijn
producten van zonneschijn.