Verzameld werk. Deel 2

[p. 635]

Symfonie der canadassen
(Keerzijde van de plaat)

Hoe wil ik, arme dwaas, eens bestemd voor het graf,
lichter zijn dan de lucht en diafaner dan het licht!
Ik begrijp en zijg in mijn sprong terug. Mijn gezicht
bedek ik met een tak canadassen-blaren.
Waarom toch blijft die groene muziek zo door mij varen?
Waarom kan ik nu niet mee
daarboven in die zingende bladeren-zee
en waarom wil die verrukkelijke pijn
een onmachtig mens van aarde te zijn
niet bedaren... nooit bedaren?