Verzameld werk. Deel 2

[p. 569]

Statue

Het móet een kapje met zwarte vergeet-mij-nietjes zijn,
om het gebeurde rond dit kindje te vergeten.
Het glimlachen wil ook niet in deze zonneschijn
en er wordt niet eens gesproken van geweten.
Hij heeft eens iets verkeerds gedaan,
iets onwelgevalligs voor haar statue
en zij gaf zich in al haar majesteit.
Om dit gebrek aan ernst kijkt zij hem nu
on-zonnig-blijvend aan,
en dat voor heel zijn aardse eeuwigheid.