Verzameld werk. Deel 2

Waar heb je de spijt?

Ik kijk naar haar onbeschreven huid,
of ik een gedicht er tegen moet schrijven
en dan naar mijn pen, het wil er niet uit
en dat kan zo niet blijven.
Mijn gedicht moet tegen haar wijzerplaat,
want waar zij staart, kijkt zij tijd.
Daar doet de wang links in haar gelaat,
of zij zich voorbereidt.
Zij merkt aan mij, hoe het overgaat
en vraagt: waar heb je de spijt?