Verzameld werk. Deel 2

Musique pour les soupirs du poète

De tijd, zich met iemand verenigd te voelen
tot een dubbele mond, is voorbij,
al poogt zich soms nog iets goed te bedoelen
na het verzomerde hooggetij.
In dromen nog eens te onderzoeken,
of aan onbeschilderde mond nog zit,
in de plooi van een der lauwroze hoeken,
de bloem van een glimlach, wat helpt mij dit?
Ik moet 's morgens toch op naar de werkelijkheid
tussen zeven en acht van de lopende tijd.
En komen nog oudere monden aan,
er is toch geen unie meer aan te gaan.