Verzameld werk. Deel 2

[p. 550]

Peins maar, poeta!

Ik peins weer op het vrouwelijk beginsel
en over de dameshoed.
Gedrukt mediteer ik het ogenspinsel:
of zich mijn licht daaraan verschemeren moet?
Ik sleep mijn weemoed om de vele gedichten,
die ik dan niet meer samenrijmen kan,
wijl ik niet meer heffen zie de vrouwengezichten
naar hun universele Zonne-man.
Heel traag vreet dit een doling door mijn geest,
maar is het eigenlijk niet mooi genoeg geweest?