Verzameld werk. Deel 2

[p. 527]

Monden

‘Mond Vier’ en ‘Mondje Slapende Acht’
kwamen elkander tegen.
Twee knikken zonder nabedacht,
maar nog gezwegen.
De Zon heeft zich er mee vermaakt:
wat niet is, kan wel komen.
Zij heeft de lippen aangeraakt,
van wil er nu mee zomen.
Toen schoven de eeuwige schermen zich dicht:
vlug, haast met de snelheid van het licht.