Verzameld werk. Deel 2

In de bladeren gezegd

Waar de liefde niet langer dan de lente is
en de zomer niet verschroeit het feest,
waar geen wezen verlangt een bekentenis,
ben ik steeds gaarne geweest.
Daar heb ik mijn mond in de bladeren gelegd
en terwijl ik ruiste met mijn armen om de stam
er steeds zulke roerende dingen gezegd,
dat de spraak mij de adem benam.