Verzameld werk. Deel 2

[p. 523]

Gewoonte

Hij wilde zijn mannenstem er wel toe lenen,
nu en dan met haar bij haar bloempjes te zijn.
De boog van de lustlijnen om haar benen
bleek nooit te klein.
Het werd een gewoonte van kwart voor vijven
en moest het een spel op de wangen blijven,
die mond droomde hij
zich er glimlachend bij.
Zo wordt zich dat veel in het najaar verbeeld
en op de viool van de wimpers gespeeld.