Verzameld werk. Deel 1

[p. 471]

Nog er boven

Al ben ik kinderspel en loop ik op wielen,
al beweegt wind in een vlieger mij vooruit,
ik blaas op een vogel met een fluit
in zijn staart de blauwen van de lucht accoord.
Daarom is de Zon in mijn haar gevallen
en wil er niet meer uit.
Zij eist van mij het toverwoord,
dat de mantel is van mijn ziel en
geheim door getallen.
Al blijft het me nog zulk groot verdriet,
dat woord schenk ik haar niet!
Ik laat het mij ook niet roven,
de Zon is wel hoog, maar ik ben nog er boven!