Verzameld werk. Deel 1

[p. 453]

Eens komt de dood met een tak

Eens komt de Dood met een tak
zwarte bladeren mijn ramen doen.
Ik lig te wachten op dat zwak
geruis. De Dood kent zijn fatsoen
en weet, hoe ik zal medegaan
gelijk ik werd geboren,
maar of ik ben geschoren?
Ik ga toch niet meer door zon of maan,
wel langs de uitgang achterom,
die allen nemen als de Dood wenkt: Kom!