Verzameld werk. Deel 1

[p. 451]

Die middag en die sieraden

Het werd een zangerig uur.
Haar armband en de knoppen
aan haar oren roken naar de toppen
van haar vingers onder het vuur
van haar nagellak en naar zilver
op lichaamstemperatuur.
Zij knipoogde telkens naar mijn gezicht,
of een schilfer
email werd beschenen door de maan,
maar haar halssnoer heeft zij niet afgedaan.
Ik legde haar sieraden op mijn wordend gedicht.
Zij dankte met een vinger op haar ongebluste mond.
Ik vroeg nog, hoe zij mijn vers verstond.
Glimlachend zijn wij toen maar vaneen gegaan.