Verzameld werk. Deel 1

[p. 427]

Overconsumptie azuur

Al langer maak ik mij dit verwijt:
je gebruikt weer te veel azuur:
die begoocheling van eeuwigheid
met optochten durend vuur.
Waarom kan het niet anders zijn?
Er is een geluk in uiterst donker,
ver van die daden van geflonker
der levende sterren met hun zonneschijn.
Waarom ligt dat onstralende zwart
mij soms zo aan het hart?