Verzameld werk. Deel 1

[p. 425]

Flacon eeuwigheid

Weer ruik ik aan de flacon
Eeuwigheid met als stop de Zon.
Met blauw parfum wordt steeds in de Nacht
het gloeiende dagazuur herdacht.
Moest ik maar niet zo behoedzaam zijn!
Er snijdt aan mijn hals iets als een lijn,
doch ik wìl niet de fles in! Ik heb aan de wand
of hoogstens aan de rand
van de stop al genoeg.
Dat was al wat ik vroeg.
Te veel eeuwigheid is niet gezond,
als kind rook ik reeds dit plafond.