Verzameld werk. Deel 1

[p. 408]

De ‘lichte wind’ en de ‘avondrood’

Er is een lange toon
aan het zingen uit dit kind.
Laat het die los, er gaan bloemen dood
en daarvoor zijn de bloemen toch te schoon.
Hij speelt er vaak zijn spelletjes,
trekt aan hun belletjes
of dirigeert met hun kroon.
Dat kind komt steeds aan met de ‘Lichte Wind’
en vertrekt altijd met de ‘Avondrood!’