Verzameld werk. Deel 1

Onkundig van de ‘blauwe wimpel’

Boven een plasje regen langs de straat
worden mijn ogen weer kinder-groot.
Al is dat water maar driemaal mijn gelaat,
er zijn havens, daarin drijft een boot,
gereed om uit te varen naar het land Zeer-ver.
Wat nog duidt op mijn dagelijkse nood
is weg. Er gloeien namen van één ster
of meer en de mooiste boten heten Zon
en Orion.
Bij dit alles blijf ik een kind, zo simpel,
het weet nog niets van de ‘Blauwe Wimpel!’