Verzameld werk. Deel 1

[p. 365]

Wilhelmina-brug
Verkeer en industrie

Twee fijne lijnen zingen naast het groot
verkeer der wagenrijen over de brug,
naar links, naar rechts, al naar stoot
rumoer de stilte in haar rug.
De menselijke verhevenheid
van de monden bloeit telkens op
en het schoonst wordt naar het licht gevrijd
met de meest geruïneerde kop.

Coulissen sterren en regenbogen
zonlicht in de glazuren
van faience, kristal en porselein
trekken met het stil poëtisch vermogen
van hun minuscule vuren
rond de stadskern hun gordijn.

Op wie van beide heb ik het meest gelet?
Op de beeldenaar der zielen of de glans
van vazen en schalen, nu de monstrans
van de zon de formaten zo verzet?