Verzameld werk. Deel 1

[p. 270]

Ontrouw

Wie nog niet weet, dat een groot zwart
van mij is heengegaan,
hij kijke de plaats van mijn wankel hart
eens vorsend aan.
Neen, niet te scherp, want niet te onverhuld
wil ik voor vorsende ogen staan,
nu een héél groot geluk mij dus heeft verguld
na die dagen van zwarte waan.
Ik ben nog wel mens, maar wandel in blauw
en zolang is het rood weer weduwvrouw.