Verzameld werk. Deel 1

[p. 264]

Eeuwig zijn

Als al wat leeft ben ik maar
een kleine vorm van vuur.
Aan het dunner wordende geblaar
van mijn haren voel ik mijn duur.
Soms lach ik, dat ik niet lang
meer duur zal wezen,
en toch ben ik zo bang
achter de sterren ‘niets’ te lezen.
Klinken voel ik het in een begeerd refrein:
Ik wil toch zo gaarne eeuwig zijn!