Verzameld werk. Deel 1

[p. 261]

Contra geronk

Als mijn hand weer een pluim van de liguster is
en mijn pen weer een vlinder in zwart en rood,
weet ik me in een oud en wonder rijk,
waar de torens der steden zich nog zijn gelijk
met de zon, die de stralendste luster is
aan de tijd zonder technische nood.
En glijdt er een schaduw langs mijn gelaat,
dan is het mijn onverzoenlijke haat
aan de motor, de schroef en het wiel
en al wat ronkt tot droefheid van mijn ziel.