Verzameld werk. Deel 1

[p. 234]

Lichtspel

De zon heeft weer mijn welgevallen,
al knippen mijn ogen er voor,
maar het kleurig spel van de getallen,
die formuleren de kristallen
gaat nu weer door.

Mijn vingers willen de vonken grijpen,
waar die met lijntjes overgaan
naar scheepjes op de lucht aan het slijpen
tot er die diepe kleuren rijpen,
waarvoor ik zo vroeg ben opgestaan.

De wereld is zo vol gebeuren,
vol handel, schaarste en overvloed.
Is het wel juist, dat ik met kleuren
daar sta te spelen, als er treuren
om de avonturen van het Bloed?

Kan ik in mij die vreugde verhinderen,
die ik om de splitsing van het licht
doorleef? Ik kan mijn zingen niet verminderen,
als ik weer voel, hoe al die stralen zinderen
en bloesemen op mijn oud aangezicht.