Verzameld werk. Deel 1

[p. 159]

Universum

Nog flauw zien wij die ogen en alles er om heen
en ook die mond met al zijn ja en neen,
tot zich die jonge man plots overbuigt
en langzaam een geluk uit dat paar lippen zuigt.
Wij staan aan de andere kant van het gordijn.
Zij zien ons niet, wij hoeven er niet te zijn,
maar zwijgend erkennen we toch de waarde van
het universum met een eigen vrouw of man,
in het vinden van elkanders hand.