Verzameld werk. Deel 1

[p. 144]

Laster

Daar is die zachte macht weer,
die is zuster van de zwarte kat,
maar ik blijf van blauw doek
en wil niet meer
en hoe ik in mijn binnenzakken zoek,
er is in mij niets anders dan een heer.
Mijn ogen knippen voor 't gestreepte licht.
Ik duw die zachte macht van mijn gezicht.
Zij kijkt mijn zakken door en vindt een pop.
Ik ken die niet, zij heeft niet eens een kop.
Gij kent haar kleed en dat is mij genoeg,
en haar ceintuur en dat is mij te veel.
Neen, zachte macht, gij zijt als steeds te vroeg,
als alle zwarte katten in het geel.