Verzameld werk. Deel 1

[p. 107]

Vergaan

Een rose bloem gaat over in de nacht
met al de groenen, die er rond haar leven.
Ik heb zo vaak de overgang gewacht,
me in zulk een staat vergetelheid te geven.

Dat is mij niet vergund. Ik mag wel dolen,
maar staande moet ik slapen of ik wil
of niet en dromen, dat 't zo is bevolen
door God. Maar ik weet beter. God is stil.

Ik luister veel en heb Hem nooit gehoord.
De wind loopt door 't verwelken op de bomen.
Het is de mens, die steeds de mensen stoort,
als zij de stem van God ooit horen komen.