Verzameld werk. Deel 1

[p. 105]

Tournee

De eeuwigheid op aarde staat nog op het veld.
Het is een korenmijt en menig 't brood,
dat mijn verbeelding er in acht en telt
tussen het morgen- en het avondrood.
Want ik moet treden die ronde door,
van dat het licht komt tot het ondergaat
en al wat ik er buiten zie en hoor,
hang ik, als kindren kersen, om een oor
of stop het in de zakken van 't gewaad,
waarin ik trap, maar altijd door.
En 's nachts komt er een wagen en een hand
wuift langs mijn ogen en van binnen word
ik blauw en zwart en weg is mijn verstand;
tot ik word wakker en het vindt te kort.
Dan sta ik op en keer mij om
en zie, dat ik weer uit een kinderwagen kom.