Verzameld werk. Deel 1

[p. 102]

Om het even

Ik grijns tegen de eeuwige slaap,
die met de kleur van de nacht
over mijn leden komt leuren.
Ik heb wel eens anders gedacht,
maar moet het mij laten gebeuren.
Ik grijnslach tegen de eeuwige slaap,
die met de kleur van de dag,
iets van mij poogt te beuren.
Ik heb wel eens anders getracht,
maar dit stelde steeds zo teleur en
dus lach ik tegen de eeuwige slaap
heel mannelijk-minzaam en gaap,
en laat het mij maar gebeuren.