Transitieven en immobielen

[p. 16]

Graan

De dag valt met verkleurende ruiten
weer in op de velden, boven het graan,
en met een ruizel van brekende beschuiten
komt de wind door de drogende aren gegaan.

Was ik nog jonkman, ik wilde nu ontmoeten
een jonge vrouw met halmen om de voeten,
met groene oogen en haren van geel lisch,
om den blauwen wijn te drinken van de duisternis.

De avond is niet eigen aan iemand in 't rood.
Rood wordt in den avond immers zwart.
Graan eindigt steeds met een roman van brood
en oud brood wordt hard.